Elsevier: Coos Huijsen schrijft bemoedigend emancipatieboek

In 1939 geboren worden, opgroeien op een van de ‘superchristelijke’ Zuid-Hollandse eilanden en dan ontdekken homoseksueel te zijn. Het leidde bij Coos Huijsen tot een decennialange worsteling. Homoseksueel zijn werd in die tijd gezien als een afwijking. ‘De meerwaarde van diversiteit en zelfontplooiing was nog niet ontdekt,’ schrijft Huijsen.

Als jongeman, die depressief wordt van de onmogelijkheid om zichzelf te kunnen zijn, wilde Huijsen zijn geaardheid niet ontkennen. Toch komt hij pas op zijn 33ste uit de kast, na zijn lidmaatschap van de Tweede Kamer voor de Christelijk-Historische Unie. In 1976, als hij weer Kamerlid is, is hij de eerste politicus ter wereld die voor zijn homoseksualiteit uitkomt. Hij werd hierover zelfs door een Amerikaans radiostation geïnterviewd.

Nu heeft hij zijn levensverhaal opgeschreven. Zijn boek is meer dan dat. Het schetst een beeld van de homo-emancipatie in de afgelopen vier decennia. Huijsen toont hoe vrijzinnig en tolerant vooral Amsterdam was.

In deze ‘homohoofdstad’ van de wereld kon Huijsen, die zijn identiteit zo lang verborgen had gehouden, eindelijk zichzelf zijn. Hij stortte zich in het homo-uitgaansleven en trof een vriend met wie hij nu alweer bijna 43 jaar samen is. Hij verruilde de CHU voor de PvdA, die hij later trouwens ook weer zou verlaten.
Het boek moet een feest van herkenning zijn voor generatiegenoten. Huijsen schetst de tafereeltjes in huiselijke kring en hoe er wordt gereageerd als hij met zijn vriend verschijnt, soms toch nog verrassend empathisch. ‘Een eeuw van tobberigheid, spoelde van me af,’ schrijft hij.